Η ιστορία της Ίου

Η Ίος είναι ένα ιστορικό μέρος, όπως και τα περισσότερα νησιών των Κυκλάδων. Το όνομα του νησιού προέρχεται ή από τη λέξη Ία, τα λουλούδια δηλαδή που φύτρωναν άφθονα στο νησί, ή από τη φοινικική λέξη Ίος, που σημαίνει σωρός από πέτρες.

Το όμορφο αυτό νησί, βρίσκεται ανάμεσα στη Νάξο, τη Σίκινο και τη Θήρα και κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι κατοικήθηκε από τους Κάρες και μεταγενέστερα από τους Μινωίτες, τους Αχαιούς και τους Φοίνικες, ώσπου τον 10ο π.χ. αιώνα οι Ίωνες κατέλαβαν το νησί. Αργότερα η Ίος προσχώρησε στην Αθηναϊκή Συμμαχία και έπειτα πέρασε στην κυριαρχία των Μακεδόνων και των διαδόχων τους.

Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Ίος ήταν άντρο Γάλλων πειρατών, ενώ οι Τούρκοι κατακτητές χαρακτήριζαν το νησί Μικρή Μάλτα, λόγω της απόλυτης ασφάλειας που προσέφερε το φυσικό του λιμάνι. Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 συμμετείχε ενεργά το νησί, το οποίο μάλιστα ήταν πατρίδα του Φιλικού Σπύρου Βαλέτα, που υπήρξε και ο πρώτος Υπουργός Παιδείας του Έθνους, και μεγάλος Ευεργέτης του νησιού.

Επιπλέον, το νησί Νίος, όπως αναφέρεται με το νησιώτικο ιδίωμα, είναι το μέρος που θάφτηκε ο Όμηρος, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο. Όπως λέει και η αρχαία παράδοση, η Ίος ήταν και πατρίδα της μητέρας του Ομήρου, όπου γεννήθηκε και πέθανε στο νησί.

Ο τάφος του Ομήρου, του διασημότερου ποιητή της αρχαιότητας και δημιουργού των επικών έργων Ιλιάδα και Οδύσσεια, αποτελεί σήμερα και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού.